LED it be your day!
Het is woensdag 9 december, een paar minuten voor 20.00 uur en ik zit klaar om me aan te melden voor de LED. Precies om 20.00 uur gaan de inschrijvingen open. Twee minuten later nog even over en weer appen om te overleggen of we in het hostel blijven overnachten zodat we na de LED naar de afterparty kunnen en om 5 over 8 heb ik me aangemeld. 15 december kreeg ik de mail waarin stond dat ik mocht deelnemen aan de LED 2016: ik had me op tijd aangemeld! Later hoorden we dat er na ongeveer 10 minuten al 300 inschrijvingen waren en dat het na ongeveer 3 kwartier al vol was (450 inschrijvingen). Als je in de komende jaren wilt deelnemen aan de LED, wees dan dus op tijd met je inschrijving!
Maar nu de dag zelf. We moesten 2 februari om 9.15 uur in Rotterdam zijn, wat betekende dat we de trein van 6.04 uur uit Groningen moesten nemen. Ik heb daarom maar een slaapplek in Rotterdam geregeld, waardoor ik pas om half 8 m’n bed kwam uitgerold. Om 9.15 uur kwam ik bij het WTC Rotterdam iedereen tegen die wel als ‘die hards’ de trein vanuit Groningen hadden genomen. Eenmaal binnen werden er nog een paar gympen voor hakken verwisseld, jassen en tassen bij de garderobe gebracht en de badges opgehaald. Nu wist iedereen dan eindelijk aan welke cases hij/zij mocht deelnemen en bij welk bedrijf je aan tafel zou zitten bij het diner. Een beetje onwennig; omdat we ons niet alleen tussen VESTING Leden bevonden zoals gewoonlijk, werd er op zoek gegaan naar mede VESTING Leden met dezelfde cases of hetzelfde bedrijf waarbij je aan tafel zat.
Om 10 uur was het welkomstwoord aan de voorzitter van de commissie die de LED organiseerde, gevolgd door een lecture van spreker Peter van Manen. Hij sprak over de mogelijkheden om een stad ‘slimmer’ te maken, door informatie te verzamelen en te gebruiken, maar ook door informatie uit te wisselen tussen gebouwen etcetera. Na deze lecture was het tijd voor de eerste case. Iedereen ging aan de hand van de vrij kleine (lees: te kleine) plattegrond opzoek naar het goede lokaal, waar zijn of haar case zou plaatsvinden. Gelukkig stonden er her en der wat mensen die je de weg konden wijzen. Ik nam deel aan de case van Generali, een verzekeringsmaatschappij. Eerst kregen we een korte, algemene presentatie over Generali, waarna we aan de slag gingen met de case. We kregen een vereenvoudigd model in Excel waarmee we een premie voor een autoverzekering moesten berekenen. In het model moest je je fictieve concurrent proberen te ‘verslaan’, maar vervolgens werd er ook nog naar de groepjes onderling gekeken (de totale markt van autoverzekeringen) wat de situatie ineens helemaal veranderde. Het groepje met de beste combinatie van marktaandeel, premie etcetera ging er met de prijs vandoor; een fles champagne voor iedereen uit het groepje.
Na deze case van 2,5 uur was het tijd voor de lunch. Elk bedrijf had z’n eigen tafel, zodat je nog wat kon netwerken als je dat wilde. Je case en/of dag doorspreken met bekenden en studiegenoten behoorde ook tot de mogelijkheden.
Na de lunch ging de tweede caseronde van start. Deze keer mocht ik mij wat meer verdiepen in het gebied van OR. Ik had een case van Quintiq. Ook hier kregen we eerst een korte en algemene presentatie over Quintiq waarna we aan de slag gingen met de case. In verschillende rondes moesten we met een programma van Quintiq voor 5 werknemers een rooster van 5 dagen maken. Elke ronde kregen we toegang tot meer mogelijkheden in het programma wat het maken van het rooster elke ronde vergemakkelijkte. Ook hier ging het winnende groepje (twee oud VESTING Leden, Wies en Laurien) er vandoor met een prijs.
Inmiddels was het half 6 en tijd voor de tweede spreker. Sophie Conijn gaf een lezing over happiness en ‘Fake it till you become it’. Met andere woorden: Eerst gelukkig zijn, wat resulteert in succes, werkt beter dan eerst succes hebben en denken dat je dan wel gelukkig zal worden. En soms moet je bij een sollicitatiegesprek een beetje faken voor je daadwerkelijk wordt zoals je zou willen. Zo moesten we een minuut met onze armen in de zij of omhoog staan om onze ‘moed/zelfvertrouwen’ te tonen waarna we ons als het goed is ‘moediger/met meer zelfvertrouwen’ zouden voelen. Dus voor je volgende presentatie of sollicitatiegesprek even je armen in de lucht!
Tijdens de networking social kon je wederom bij bedrijven langs die ieder weer een eigen tafel hadden. Ook was er de mogelijkheid om een foto te laten maken voor je LinkedIn-account.
Om half 8 was het tijd om aan tafel te gaan. Ongeveer 60 gedekte, ronde tafels met een enorme kandelaar in het midden stonden klaar. Met zeven andere studenten en twee mensen van het bedrijf waarbij ik was ingedeeld nam ik plaats aan tafel. Al die stress voor waar je het over moet hebben met de mensen van het bedrijf waren voor niks. Ten eerste was het lastig praten met degene die niet direct naast je zaten (en ik zat niet naast iemand van het bedrijf) en ten tweede waren het gezellige twintigers/begin dertigers die deze taak op zich hadden genomen, die zelf soms twee jaar geleden nog als student naar de LED waren geweest, waar je ook prima over ander dingen mee kon praten. Ook was het erg leuk om deze dag studenten te spreken die in een van de andere steden econometrie studeren.
Rond 22.30 uur was het tijd om naar het hostel te gaan, ons daar klaar te maken voor het feest om vervolgens door een partybus naar club MY KECH gebracht te worden. Eenmaal daar kon het feest beginnen. En omdat al die bedrijven zoveel voor econometristen over hebben, konden we heel wat biertjes nuttigen op kosten van de LED! Tot in de late uurtjes zat de sfeer er goed in. Al met al een hele leuke, gezellige en leerzame dag!
Dit artikel is geschreven door Lotte Post
