Het was dan eindelijk zo ver, op vrijdag 1 mei begon de reis naar Johannesburg! Een groot deel van IP verzamelde zich ’s ochtends met bagage voor de AH to go. Nadat er nog wat koffie en broodjes waren gekocht, was het tijd om een plekje in de trein te zoeken. Na een potje quizzen en een uiterst scherpe opmerking van Lise werd de Varia IP app aangemaakt, waar nog veel gebruik van gemaakt zou worden deze reis.
In Londen was de overstap tijd niet al te ruim dus om logistieke redenen verplaatsten we naar het juiste gedeelte van het vliegveld, waar volgens Robin ‘ook heus wel restaurantjes zouden zijn’. Dit bleek niet helemaal waar te zijn, maar gelukkig had de Starbucks genoeg panini’s en yoghurtjes om onze honger te stillen. Team kruiswoordpuzzel, aka Jorrit en Maarten, gingen verder met hun puzzel, de laatste mailtjes via de WiFi van de airport werden verstuurd en sommigen kleedden zich nog even snel om voordat de lange vliegreis naar Johannesburg zou beginnen.
Na gewekt te worden voor een heerlijk engels ontbijtje rond 5 uur in de morgen, landden we dan eindelijk in Johannesburg. Een taxi, goed geregeld door Daniel en Rosan, kwam ons halen en bracht ons naar het hostel. Rond een uur of 4 was het tijd voor de eerste braai! De mannen lieten zich van hun meest mannelijke kant zien en braaiden het vlees lekker gaar, terwijl de vrouwen zich ontfermden over de salades. Die avond bezochten we een rugbywedstrijd tussen de Bulls en de Lions. Wat al snel opviel was de hoge mate van segregatie tussen bevolkingsgroepen, zeker ook bij de rugbywedstrijd.
De zondag, een dag waar iedere deelnemer flink wat rust kon pakken en energie kon bijtanken in de vorm van wat extra slaap. De eerste frisse gezichten verschenen langzamerhand aan de ontbijttafel. Wederom was het stralend weer; een perfecte dag voor een bustour door, maar eerst stond een bezoek aan het indrukwekkende Apartheidsmuseum op het program. Doordat het museum immens groot bleek te zijn, kregen we slechts een korte rondleiding van zo’n twee uur. Daarna stapten we de bus in voor een rondrit door de straten van Jo’burg.
Bustour Johannesburg
In de presentatie vertelt Daniel aan enkele Wits medewerkers over ons interessante bezoek aan de ‘baseball game’ en aan ‘Gaudi square’. De medewerkers begrijpen al snel dat het ging om een ‘rugby game’ en om ‘Gandhi square’.
Op maandag stond het eerste bedrijfsbezoek op het programma: Liberty. Bij aankomst blijkt dat we dik een half uur te vroeg zijn, waardoor we met zijn allen besluiten om nog wat koffie te gaan drinken bij een lokaal koffietentje. We krijgen een presentatie over Liberty als bedrijf en er wordt gesproken over de verschillen tussen de Nederlandse en de Zuid-Afrikaanse verzekeringsmarkt. Vervolgens geven Rosan en Roos nog een presentatie over de structuur van de Nederlandse verzekeringsmarkt, gericht aan de werknemers van Liberty die aanwezig zijn. Na de pauze gaan we in groepjes aan een case werken. In de case wordt als doel gesteld om een presentatie te geven waarin wordt uitgelegd wat overwogen moet worden als er moet worden besloten om HIV te dekken in een verzekering. Erg interessant, want met dit overwegend Afrikaanse probleem komen wij zelf in Nederland amper in aanraking. Dan is het tijd om Wits University te bezoeken. Bij de universiteit aangekomen geven Philip en Daniel een korte presentatie. Hierin vertelt Daniel in zijn presentatie aan enkele Wits medewerkers over ons interessante bezoek aan de ‘baseball game’ en aan ‘Gaudi square’. De medewerkers begrijpen al snel dat het ging om een ‘rugby game’ en om ‘Gandhi square’.
Dinsdag 5 mei was een feestelijke dag. Hiermee bedoelen we niet Bevrijdingsdag, maar natuurlijk de verjaardag van Jorrit. De beste man werd ’s ochtends feestelijk wakker gemaakt. Na dit feestelijk begin van de dag, is het tijd om AON te bezoeken. AON is een grote internationale verzekeraar die in veel Afrikaanse landen gevestigd is. De dag bij AON bestond uit meerdere presentaties waarin de verschillende aspecten van AON belicht zouden worden. Hierbij lag de nadruk op hoe zakendoen in Afrika is. Na het nuttigen van de lunch en het socializen met de werknemers van AON, was onze volgende bestemming Mandela Square.
Ondanks het feit dat op dag 6 het IP genootschap het geluk had te mogen ‘uitslapen’, bleek opstaan toch niet een voor iedereen makkelijk weggelegde taak te zijn. Na het ochtendritueel stond de IP ploeg om 10:00 uur klaar voor de taxi. Destination: Accenture. Eenmaal aangekomen op locatie werd de IP compagnie ontvangen door wat in eerste instantie de conciërge van Accenture dacht te zijn. Twee deuren en een lange gang later bleek de conciërge eigenlijk de heer Robinson te zijn, die een immens interessante presentatie had klaargestoomd. Als gretige droge spons begon de IP kudde verlangend kennis op te doen van de fantastisch rijke geschiedenis ter Zuid-Afrika.
Gearriveerd op locatie: NMG. Hier ontmoet de groep cultheld Carl. Carl vertelt alles over NMG met welgeteld 7 slides, waarbij de helft werd overgeslagen. Carl maakt meerdere opmerkingen over de energiestatus van de IP studenten en tracht het een goed idee door te gaan naar de cases, en datgene dat daarna zou volgen: de borrel. Het IP collectief verplaatst zich na de cases naar een pittoresk Duits kroegje om de hoek. Ditmaal zijn het de NMG werknemers die de rol van de gretige spons op zich nemen en alle informatie omtrent het Groningse studenten drinkgedrag in zich willen opnemen. Er wordt besloten dat we met z’n allen gaan braaien. Iedereen krijgt een worstje, burger en een lapje vlees. Er wordt voetbal gekeken en gezellig gedronken. Dan is de tijd aangekomen om afscheid te nemen van NMG en terug te verkassen naar het hostel.
Na een epische avond in de biergarten van NMG, ging na een goede nachtrust wederom op tijd de wekker. Na een busrit kwamen we aan bij Statistics South Africa: het enige overheidsbedrijf van de week. Het verschil met alle voorgaande bedrijven was overduidelijk. Na een gastvrij welkom met overheerlijke oploskoffie en koekjes kregen we een aantal interessante presentaties. De avond werd ingeluid met een diner in Braamfontein en afgesloten met een rooftopparty in een nabijgelegen parkeergarage. Menig IP deelnemer leerde hier nieuwe danspasjes van de lokale bevolking.
Na een lome donderdag, die overigens wel goed afgesloten werd in Braamfontein, begon natuurlijk de vrijdag. Het mooie uitzicht, de babbel van de accountant met het dure horloge en de prachtige woorden van de bedrijfsfilosoof maakten de ochtend zeer interessant. Na de lunch zijn we linea recta naar het hostel getoerd, want die middag zou de omstreden Soweto Tour op het programma staan. Voordat we in Soweto aankwamen reden we eerst richting de rijke buurt Houghton. In deze boomrijke buurt stond het huis waar Nelson Mandela woonde nadat hij terugkwam van zijn gevangenschap op Robbeneiland. Toen we in Soweto aankwamen reden we eerst langs huizen van de middenklasse. Daarna zagen we de “huizen” van de lagere klasse, dit was niet meer dan een aantal golfplaten aan elkaar vastgemaakt.
Zaterdag 9 mei: het is een understatement om te zeggen dat de dag vandaag erg vroeg begon. Om half 2 ging de wekker en stond iedereen fris en fruitig naast zijn bedje. Het was echter niet zonder reden, want we gingen vandaag niet 1, maar 2 safari’s maken! Bij aankomst had iedereen er zoveel zin in, dat niemand meer tijd had om nog te ontbijten. Of, zoals onze gids Nyko het zei; ‘Guys, hurry, we are on a mission to spot lions!’. Toen Nyko van zijn vrienden in de luchtballon had gehoord waar de leeuwen waren gaf hij plankgas. Dat was niet zonder resultaat, want we hebben ze gezien!
Na de ochtendsafari was het tijd om een beetje uit te rusten. Hiervoor zijn we neergestreken op het strand van ‘sun city’, een lekker groot toeristen oord. Vervolgens was het weer tijd om naar de avondsafari te gaan. ‘s Avonds waren de diertjes wat minder op ons gezelschap gesteld. Ondanks verwoede pogingen om Jeroen als aas te gebruiken hebben we niet heel veel bijzonders gezien. Hoewel ‘niet heel veel bijzonders’ uiteraard ook weer relatief is. Een gemiddelde Artis bezoeker had de avond van zijn leven gehad.
Na de geweldige safari van de dag ervoor, was het voor veel mensen toch even slikken dat het alweer de laatste echte dag in Zuid-Afrika was. Voor de avonturiers was er nog een Canopy tour gepland in het Magalies gebergte. Voor degenen die dit niet zo zagen zitten, lag het leeuwenpark en de krokodillenboerderij in het verschiet. Waar we de dag ervoor met z’n allen op missie waren om leeuwen te spotten, lagen ze in het leeuwenpark gewoon lekker rustig in het gras met de hele familie. Dan was het tijd om door te gaan naar het krokodillenpark. Allereerst mochten we allemaal een schattig baby-krokodilletje van nog geen 20 cm vasthouden. Het babykrokodilletje maakte plaats voor een onschuldige slang, die iedereen in zijn nek kreeg. Waar Manon al eerder had aangeven niet helemaal gediend te zijn van dit soort praktijken, lag de grootste verrassing toch bij Philip. Hij begon zodra hij de slang in zijn nek voelde te giechelen en schreeuwen of hij alsjeblieft weer opgepakt kon worden.
“De grootste verrassing lag toch bij Philip. Hij begon zodra hij de slang in zijn nek voelde te giechelen en te schreeuwen of hij alsjeblieft weer opgepakt kon worden.”
Ondertussen bij de groep die de Canopy Tour aan het doen was: iedereen kreeg een strakke outfit aan, die voor de mannen wel erg strak zat op bepaalde delen. Met wel honderd zekeringen werden allereerst de dames een voor een gekoppeld aan stalen kabels, en mocht de eerste waaghals de slide maken. Met ongeveer 50 km/h zoefde iedere IP deelnemer over het parcours, soms gewapend met GoPro camera wat spectaculaire beelden opleverde.
De dag van vertrek was dan al aangebroken. Een aantal dames ging op pad om the shoppen. Eenmaal terug in het hostel namen ze het woord om de IPC te bedanken voor het organiseren van de reis. Bedankjes in de vorm van boeken en flessen Amarula werden overhandigd en de IPC werd in het zonnetje gezet. Nog een laatste duik in het ijskoude zwembad en de taxi stond voor. Na puik propwerk konden alle koffers en deelnemers aan boord, waarna we het hostel achter ons lieten. Een lange vliegreis zou volgen.
Eenmaal aangekomen op Schiphol, bleek de bagage van sommige deelnemers de krappe overstap niet gehaald te hebben. De volgende vlucht uit Londen zou deze lading met zich meebrengen. Hier splitste de groep van 16 zich nog verder, waarna iedereen in kleinere groepjes de trein naar Groningen instapte.
Dit verslag is geschreven door de deelnemers van het International Programme.
Meer informatie over het International Programme? Bezoek de website!
